Αχ κούλα...

αχ, βλέπω τι συμβαίνει και βράζει το αίμα μου, το οποίο το διοχετεύω στο PlayStation και στο Internet.

Αντί να πάρω τις πέτρες και να τις εκσφενδονίσω προς κάθε γραβατωμένο πούστη, πούστη ναι, αν και δεν έχω τίποτα με τους gay, πρίν λίγες μέρες μάθαμε μέσω του Ψωμιάδη ότι το ελληνικό κοινοβούλιο έχει ουκ ολίγους Gay, το κακό δεν είναι ότι είναι πούστηδες, το κακό είναι ότι φέρονται πούστικα.

Καίγονται τώρα να μας βγάλουν από την κρίση, άμα καιγόσαστε να μας βγάλετε γιατί μας βάλατε εξ'αρχής;

Ο τρόπος βέβαια του να μας βγάλουν είναι άκρος ριζοσπαστικός, αντί να κάτσουμε να δουλέψουμε, να φτιάξουμε εργοστάσια και βιομηχανίες, να εκμεταλλευτούμε τον πραγματικό φυσικό πλούτο ο οποίος δεν είναι ο τουρισμός, μας λένε η λύση είναι η αύξηση των διοδίων, εισιτηρίων, τροφίμων, καυσίμων, υπηρεσιών, η μείωση θέσεων εργασίας, μισθών, δικαιωμάτων...

Και εμείς καθόμαστε ακόμα και τους ακούμε; καθόμαστε και τους παίρνουμε στα σοβαρα; ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ; ΠΟΣΟ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΠΙΑ;

Αν ήταν έτσι να αυξηθεί ο υποτιθέμενος "ανταγωνισμός"...

Για το μόνο που χαίρομαι όταν ξυπνάω το πρωί είναι που βλέπω το βουνό απέναντι απο το δωμάτιο και τον ήλιο, αντί να αναβω την τηλεόραση να βλέπω αυτιά και παπαδάκη να "σκίζονται" για τα δικαιώμτα μας, ασφαλείς με τους πενταψήφιους ατιθμούς για μηνιάτικο.

Ο άνθρωπος είναι πολύ εύκολο να διαφθαρεί, δυστηχώς το 99 τοις εκατό στην τηλεόραση είναι διεφθαρμένο, δεν τους κατηγορώ, τσουβάλια με λεφτά τους πετάξανε στα πόδια τι να έκαναν; δεν τυς κατηγορώ διότι αυτό που κάνουν δεν είναι υποχρεωτικό να το εκλάβουμε, κατηγορώ όμως αυτό το γαμημένο σάπιο "σύστημα" που έχει κάνει την τηλεόραση μέρος της ζωής μας, και θες δε θες θα το απολάβεις, και θα το θεωήσεις defacto αλήθεια, και η κριτική σκέψη πάει περίπατο.

Η λύση είναι απλή, τραβήξτε το καλώδιο της κεραίας απο την τηλεόραση και η ζωή θα γίνει πιό όμορφη, δεν θα λύσει τα προβλήματά σας αλλά θα σας κάνει να νιώσετε καλύτερα.

Είδα με αφορμή το αλ τσαντίρι του λαζόπουλου ολόκληρο το βιντεάκι του δεκατετράχρονου Λουκά Λελόβα, με συγκίνησε, μόλις δεκατεσσάρων...




Πότε θα κάνουμε αυτό το γαμημένο ΑΛΜΑ πάνω και πιο γρήγορα απο τη φθορά; Είναι μια ερώτηση ελπίδας, είναι μία ερώτηση απόγνωσης, είναι κάτι που ξεχάσαμε... το να είμαστε άνθρωποι.

Είχα γράψει πριν λίγες μέρες Power to the People, δύναμη στους ανθρώπους. όλοι μαζί έχουμε ασυγκράτητη δύναμη, όλα αυτά τα κινήματα "δεν πληρώνω" είναι σημάδια ελπίδας, μακάρι να μαζευτούνε (μαζευτούμε) κάτω απο μία κοινή στέγη, μακάρι να πάρουμε την ελλάδα πίσω, διότι, αν νομίζετε οτι μας ανήκει σήμερα το χώμα που ζούμε και ο αέρας που αναπνέουμε πλανάστε...

Δεν έχω τίποτε άλλο να πω... παρα μόνο αφού δεν παράγουμε ΤΙΠΟΤΑ, πως θα ξεπληρώσουμε αυτό το χρέος, το οποίο συνεχώς ανεβαίνει;

Κλέινωντας να αφήσω μία αίσθηση αισιοδοξίας, πρέπει οπωσδήποτε να παρακολουθήσετε το σκετς του λαζόπουλου και χαικάλη... πρώτο μέρος γέλιο, δεύτερο προβληματισμό.

Αγωνιστείτε ρε, Τίποτα δεν είναι αλήθεια, όλα επιτρέπονται...