Ετήσια Ανασκόπηση 2017: Καλύτερα / Χειρότερα Games

Τελευταίο Post του έτους με τα καλύτερα παιχνίδια που έπαιξα φέτος αλλά και τις πίκρες που με κέρασαν μερικά από δαύτα.

10. Battlefield 1

Μου αρέσει αρκετά η Battlefield σειρά, αλλά μόνο για το Campaign, το Online Multiplayer δεν είναι το Cup of Tea μου, παρ'όλα αυτά θα βρω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να απολαύσω το Single Player τους διότι ξέρω ότι είναι ποιοτικά. Στην προκειμένη περίπτωση ας είναι καλά τα Weekend Free Play Days του XBOX One όπου μέσα σε ένα σ/κ χόρτασα τον απεχθή 1οΠΠ.

9. Call of Duty: Infinite Warfare

Μπορεί να έφαγε πολύ σκατό το συγκεκριμένο, και δικαίως για το MultiPlayer, αλλά το Campaign του ήταν άψογο, ίσως το καλύτερο Single Player των τελευταίων ετών στα CoD. Για 15 ευρώ που το πήρα τα άξιζε και με το παραπάνω.

8. Grow Up

Αυτή η φοβερή εμπειρία απέκτησε και συνέχεια και έσπευσα να την αγοράσω (στο πρώτο Sale) και δε με απογοήτευσε.

7. Mafia II

Τώρα πως μου ήρθε να ανοίξω το PS3 και να παίξω το Mafia... χαίρομαι πάντως διότι αν και τεχνολογικά παρωχημένος τίτλος έχει γίνει κλασσικός. (PS Plus τίτλος)

6. Uncharted: Lost Legacy

Μπορεί να μην αποτελεί μέρος της βασικής σειράς, αλλά εγγίζει επίπεδα ποιότητας του 2, οπότε χτύπησε χορδή. Δε χρειάστηκε και να το αγοράσω καθ'ότι ήταν μέρος του U4 Season Pass.

5. The Legend of Zelda: Breath of the Wild

Παιχνίδι της χρονιάς, αλλά ως σκληροπυρηνικός fan δε γίνεται να αγνοήσω τα πολλαπλά ατοπήματά του, φοβερό παιχνίδι μεν, όχι καλός τίτλος Zelda δε, οπότε η θέση που του αξίζει είναι η μέση. Και από την ημιξενέρα που έφαγα ήταν μεν το πρώτο παιχνίδι που πήρα για Switch, παρέμεινε και το μοναδικό καθώς η κονσόλα παραμένει ακόμα σε αδράνεια.

4. Rise of the Tomb Raider

Να και μία έκπληξη που δε περίμενα να φτάσει τόσο ψηλά, το δεύτερο TR μετά το Reboot ξεπερνά στα πάντα τον προκάτοχό του, έχει μία δόση ελληνικού στοιχείου και παραδίδει μία γεμάτη και χορταστική εμπειρία που σε κάνει να θέλεις κι'άλλο. Ας είναι καλά ο γαμπρός μου που μου το ξηγήθηκε για όσες μέρες ήθελα.

3. Watch_Dogs 2

Το πρώτο μου το είχε δανείσει ο φίλος Ποτόκια, του ξέσκισα τα πρέκια επειδή μου άρεσε και πήρα πλατίνα, αυτό το άφησα, για τους λόγους που αφήνω όλα τα Ubisoft Open World Games, ώστε να ωριμάσει, και πάνω στο καλύτερο Deal που θα μπορούσα να πετύχω, 30 ευρώ η Gold έκδοση από Ubi Store, το τσιμπάω και παίρνω και σ'αυτό πλατίνα.

2. Titanfall 2

Θα μπορούσα να γράφω γιαυτό το παιχνίδι, αλλά και για το επόμενο για μέρες, ατέλειωτα κατεβατά αλλά δεν έχει νόημα...Το πρώτο δεν το είχα παίξει μέχρι να αγοράσω το 2 και από αυτό οι εμπειρίες μου ήταν δύο Betas μέσα στο '16. Στα 12 Deals του PS Store το τίμησα για τα 30 ευρώ που ζητούσε, και για 10 περίπου μήνες το είχα στην πρώτη θέση μέχρι που τελικά μου χτύπησε την πόρτα το...

1. The Witcher 3: Wild Hunt GOTY

man crush

Πόσες φορές έχετε σκεφτεί, πω ρε, μακάρι να ανακαλύψω μία παιχνιδάρα που δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει και ότι θα μου αρέσει τρελά; ε, αυτό για μένα ήταν το Witcher 3. Πολλές φορές όταν βυθίζομαι σε μία περιπέτεια, πχ uncharted, Assassin's κλπ ξέρω εκ των προτέρων ότι θα μου αρέσει διότι ακολουθώ το Franchise, αλλά πάντα όροι όπως Action RPG με φόβιζαν για το... RPG του θέματος. Όμως πεπεισμένος πως όλος ντουνιάς δεν λέει μαλακίες όταν οι λέξεις Witcher Και Ονείρωξη πάνε μαζί, αποφάσισα να το αγοράσω σε ένα Sale του καλοκαιριού για 30 Euros την GOTY Edition. Και αυτό ήταν, ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΤΙΑ, Έρωτας που κράτησε 111 ώρες και πολύ μα πολύ θα ήθελα να το ξαναζήσω. BEST GAME OF ALL ETERNITY

Λιγότερα παιχνίδια ισοδυναμεί με λιγότερες εν δυνάμει απογοητεύσεις, και πράγματι, μόλις τρεις απαρίθμησα όλη τη χρονιά. Τα Virginia και Life is Strange μου φάνηκαν ιδανικά για το είδος τους και τα δύο όμως είχαν το ίδιο πρόβλημα που με ξενέρωσε τόσο ώστε να θεωρήσω όλη την εμπειρία μία απογοήτευση και αυτό ήταν το τέλος τους. ή καλύτερα, η απουσία αυτού.

Όταν είσαι ταινία, και κάνεις ένα απότομο fade to black, δίχως να εξηγήσεις και να δώσεις απαντήσεις τι διάολο έγινε την περασμένη 1,5 ώρα συνάδει με 2 περιπτώσεις, ή είναι τόσο καλογραμμένη οπότε ο σκηνοθέτης θέλει να δώσει τη σκυτάλη στον θεατή ώστε με τη σειρά του να δώσει τη δική του ερμηνεία για τα πεπραγμένα οπότε οδηγούμαστε σε επίπεδα "αριστουργήματος" ή ότι βαρέθηκε και πάει για το Paycheck χωρίς να θέλει να δώσει τον επίλογο που απαιτεί ο θεατής για τον χρόνο που επένδυσε στο έργο του.Ε, αυτά τα δύο παιχνίδια ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία, και ενώ σε μία ταινία χάνεις μιάμιση με δύο ώρες από τη ζωή σου, στα παιχνίδια χάνεις πολλές... και αυτό δε το συγχωρώ. Η ολοκλήρωση μιας ιστορίας (αρχή-μέση-τέλος) είναι το άλφα και το ωμέγα.

Η τρίτη παπαριά ήταν το αναμενόμενο Assassin's Creed Chronicles: Russia...

Καλό 2018