Ο Δικός σας Κάφρος

Πάσχα ορθοδόξων, τέλος Απριλίου και ασχολούμαι εντατικά με την Nathan Drake Collection στο PS4, και έτσι όπως περνάω τον ελεύθερό μου χρόνο το μυαλό μου περιφέρετε πάλι στο Δόγμα... όχι των ορθοδόξων, αλλά των Δολοφόνων, Assassin's Creed γαρ! Είναι από τις μεγαλύτερες Gaming αγάπες μου, και αναλογίζομαι πλέον που βρίσκεται η σειρά. Φέτος είχαμε την κυκλοφορία μιας τριλογίας Budget Side Scroller παιχνιδιών με Indie εσάνς που ακόμα δε προμηθεύτηκα και ένα Mobile τίτλο ο οποίος είναι προς το παρόν διαθέσιμος μόνο σε iOS και αισθάνομαι οι υποσχέσεις για κυκλοφορία του στην Android Πλατφόρμα δεν θα υλοποιηθούν. Ως γνωστών φέτος δε θα υπάρχει main entry οπότε έχω την Chronicles τριλογία να ασχοληθώ. Όσο αφορά παλαιότερα παιχνίδια της σειράς, ευτυχώς και εκεί έχω δύο εκκρεμότητες να με κρατήσουν, Platinum Hunt το AC II και κάνα δυο τρόπαια στο Rogue. Ενδιαφέρον όμως έχει το ακόλουθο: Metagame Lore FTW Σα να το ήξεραν όταν έφτιαχναν το Syndicate... Για το συγκεκριμένο Encyclopedia Entry, ...

Με την ημερομηνία κυκλοφορίας του Uncharted 4 στον ορίζοντα, λέω να κλείνω κάποιες παλαιότερες εκκρεμότητες μια και καλή, μιας και προσδοκώ πλήρη αφοσίωση στο Multiplayer του A Thieve's End! Νοέμβριος του 12 λοιπόν είχε κυκλοφορήσει και πλέον έχουμε 16... τώρα που το ξανασκέφτομαι δε θα το έλεγα εκκρεμότητα :P Ο δύστροπος χειρισμός του και το άθλιο netcode ήταν οι καταλύτες για αυτό το αποτυχημένο CoD, παρόλα αυτά, ως πείσμα αποφάσισα να κάνω μία φορά Prestige ώστε να νιώσω μία ολοκλήρωση. Δεκαεξίμιση ώρες για μία φορά πρεστίζ, μιλάμε για γερά νεύρα, όχι αστεία! Online Παιχνίδια πλέον πέραν του PS4, έχω εκκρεμότητες μόνο με το PS3, σύντομα θα αποχαιρετήσω την πρώτη μου ever Online αγάπη.

Περισσότερο από τις ταινίες, τα βιντεοπαιχνίδια προσφέρουν μία θαυμάσια ευκαιρία να βυθιστείς σε έναν διαφορετικό κόσμο, από άκρα ρεαλισμό έως υπέρ σουρεάλ, το Art Direction αν σε πιάσει στην ψυχή σε μεταφέρει μέσα του. Έτσι και με το Grow Home, ένα από τα παιχνίδια Leasing του PlayStation Plus, κατάφερε να με κερδίζει με την απλότητα, αφέλεια και μαγεία του. Παρ'όλο τον αρχικό σκόπελο του GamePlay, παράγοντας που απωθεί τον επίδοξο χρήστη να ασχοληθεί με τον τίτλο καθώς είναι άκρως ενοχλητικός και σπαστικός έχουμε να κάνουμε με ένα βασικό μεν, αλλά πανέμορφο παιχνίδι, και όπως ο ήρωας εξελίσσεται, έτσι αυξάνονται και οι ικανότητες του παίκτη. Μέσα σε μία χούφτα "επίπεδα" συναντά κανείς μία πλειάδα μορφολογικών γεωλογικών χαρακτηριστικών, όπως επίσης και ένα ευφάνταστο αριθμό από χλωρίδα και πανίδα, όλα στο πλαίσιο του φανταστικού, αλλά αυτό είναι που κερδίζει στην τελική τον παίκτη, το φανταστικό, σουρεαλιστικό τοπίο και ο μόχθος της αναρρίχησης από το επίπεδο μηδέν της ...

Δε περάσανε δύο μήνες από το τελευταίο feature που έκοψε η αγαπημένη μας Γκούγκολ και να σου τη πάλι με νέο κόψιμο... Μία ακόμη Chrome επέκταση στα σκουπίδια, εύγε μωρή χαμούρα χτικιάρα σιχαμένη