Το χρονικό της γνωριμίας των πεθερικών. [ΓΑΜΟΣ]

Αφού λοιπόν όλα πήγαν καλά με την πρόταση, το επόμενο βήμα είναι να ζητήσω τη καλή μου από τους γονείς της... και δη από τον πατέρα της.

Έλα όμως που ο δικός της πατέρας δεν είναι και πολύ, εχμ, "μοντέρνος"!

Βγαλμένα από τη ζωή

Ποια η θέση και η ψυχολογική κατάσταση ενός νέου ο οποίος παλεύει με μία shitty job, να καταφέρει να βρει το σθένος και το κουράγιο να πάει στο πατρικό της κοπελιάς και να τη ζητήσει; Με τα πόδια μου να είναι κομμένα, ευτυχώς οι γονείς μου με συνόδευσαν και μου πρόσφεραν την κατάλληλη υποστήριξη. 

Το ότι ήταν ακόμα χειμώνας δεν κατάφερε να με γλιτώσει από τον ιδρώτα που έτρεχε, αλλά ίσως συνέβαλλε στην παγωμάρα που κυρίευε το κορμί μου. Το ότι δε πολυμιλούσα και είχα ένα αμήχανο χαμόγελο ίσως τελικά βοήθησε στο να εδραιώσω τον πραγματικό μου χαρακτήρα, κλειστός, ήσυχος, απλός αλλά ιδιόρρυθμος.

Το δείπνο πήγε καλά, και το χέρι τελικά το πήρα! Πάντως για να λέμε και την αλήθεια είχαν ήδη συμβάλει δύο στρατηγικές μου επισκέψεις "ως φίλος" εκ των οποίων τη μία επισκεύασα τη γραμμή τηλεφώνου! και φαντάζομαι διάφορες συζητήσεις της μητέρας της με τον πατέρα της μιας και με ήξερε πιο μπροστά.

Από αυτή τη στιγμή τυπικά είμαι λογοδοσμένος και επισήμως πρέπει να ριχτούμε στην αναζήτηση Μονόπετρου και Βερών εν όψη αρραβώνα. Πλέον ήταν η κατάλληλη στιγμή να ψάξω για μονόπετρο -μαζί με την καλή μου- καθώς είχε ήδη δώσει το ΟΚ ο πατέρας της, πράγμα απαραίτητο, και θα μπορούσα να αποφασίσω με την ίδια μιας και το γούστο μας διαφέρει 180 μοίρες. Εν τέλει αποδείχτηκε πως είδα δίκιο καθώς το μονόπετρο που καταλήξαμε της άρεσε 100% και οι βέρες ήταν απόφαση δική μου από το μαζικό ξεκαθάρισμα που έκανε αρχικά η "λογοδοδιάρα μου".

Τα έξοδα των δαχτυλιδιών ήταν όπως περίμενα υπερβολικά, τόσο ώστε να μου φύγει η οποιαδήποτε υπόνοια περί αλλαγής κινητού, βέβαια αυτό είναι μόνο η αρχή. Σίγουρα από εδώ και πέρα η ζωή μου θα είναι γεμάτη Compromises σχετικά με την αγαπημένη μου ασχολία αλλά... c'est la vie!

Κάτι σημαντικό για το τέλος, περίμενα να αρχίζω την έρευνα στο Internet περι πρωτοκόλλου και συμβουλές για τέτοιες περιπτώσεις. Δεν έκανα τίποτα, άφησα το βασικό μου ένστικτο να με οδηγήσει και τελικά δεν έχασα. (ειδάλλως θα είχα χάσει αρκετές ώρες πολύτιμου Gaming)

Ο αρραβώνας έκλεισε για λίγους μήνες αργότερα και η ζωή συνεχίζεται...

(το παρόν γράφτηκε αρκετά μετέπειτα του γεγονότος)