Καφρίλα Στερεότυπων Βιντεοπαιχνιδιών και Κουλτούρας...

Πολλές φορές η δημιουργία ενός developer που και καλά αποτελεί το πόνημά του με βάση τις δικιές του προτοβουλίες ανησυχίες επιλογές κλπ κλπ, βρίσκει εμπόδιο την διαφορετική κουλτούρα ή εχμ, μαλακία άλλων χωρών... Εντύπωση μου προκάλεσε το παρακάτω screengrab το οποίο μας δείχνει 4 διαφορετικές κουλτούρες και 4 διαφορετικά στερεότυπα.

Έχουμε ένα action shooter game...

Exhibit a:

Αμερικανιά, Στρατοκαβλία, αίμα δάκρυα κ'ιδρώτας, κλείσιμο μιας πόρτας.... εμμ όχι, παρασύρθηκα. 

Ναι, όταν μιλάμε για Ηνωμένες Πολιτείες ο στρατός είναι κυρίαρχη δύναμη και στα πεπραγμένα της χώρας αλλά και στο μυαλό των πολιτών. Δεν θα κάνανε τα Call of Duty και Medal of Honor τέτοιες πωλήσεις αλλιώς. Βέβαια το ανησυχητικό είναι πως το αμερικάνικο στερεότυπο τείνει να γίνει το defacto (άτιμη παγκοσμιοποίηση), όμως πολλές χώρες έχουν και θα έχουν την δική τους άποψη και προτίμηση όπως...

Exhibit b:

Γερμανία, ναι όταν αναφέρουμε Ναζί τότε μας δίνουν πιπέρι, όταν φαίνεται λίγο αιματάκι πέφτει λογοκρισία, φαίνεται πως ο Χίτλερ τους άφησε πολλά ψυχολογικά κατάλοιπα. Συνεπώς το παιχνίδι μας πρέπει να λογοκριθεί με πιό εχμ, ας το πούμε ανάλαφρα στοιχεία. (στην Ελλάδα απλά κανείς δεν ασχολείται)

Exhibit c:

Κορέα, το έθνος που έχει για εθνικό σπόρ το Starcraft (εμείς είμαστε πιο μπανάλ, έχουμε το τάβλι). Τα High tech στοιχεία δίνουν και παίρνουν, οι sci fi ταινίες τους είναι πολύ πιο μπροστά από το hollywood και... εμμμ αυτά:P

Exhibit d:

JAPAN, όλεεεεε, η αγαπημένη κουλτούρα του δικού σας κάφρου!! πάντα μικρά κορίτσια, πάντα διαστροφή και πάντα πλοκάμια. Τα τελευταία είναι σαν την coca cola, ταιριάζουν παντού...

Εν κατακλείδι (απο το λύκειο έχω να χρησιμοποιήσω αυτή τη φράση, λολ) τα στερεότυπα υπάρχουν για να λατρεύουμε να τα μισούμε. ή απλά να τα λατρεύουμε, η εν τέλει να τα μισούμε... εμ, και κάπου εδώ έχασα τη μπάλα. άντε και καλή όρεξη.