Το Χρονικό μιας προετοιμασίας Γάμου

Δυόμιση χρόνια μετά από το τελευταίο Post, τραυματική εμπειρία γαρ :P Ένα .doc έγγραφο που έμεινε πολύ καιρό μισοτελειωμένο, ορίστε λοιπόν το τελευταίο μέρος του χρονικού ενός... γαμοαρραβώνα. [Δεν έχω το σθένος να ποστάρω για το ίδιο το μυστήριο, έχω το DVD να το θυμάμαι]

Θέλεις να παντρευτείς; ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ! ορίστε μερικά παραδείγματα από τον δικό μου Γολγοθά…

Πρώτον και κύριων το πως. Θρησκευτικό ή Πολιτικό; Εύκολο αυτό, θρησκευτικό, έπειτα πρέπει αφενός να καταλήξουμε σα ζευγάρι επιθυμητή ημερομηνία και στη συνέχεια να μην έχουν κάποιο πρόβλημα οι γονείς. Φυσικά αμέσως η δεύτερη σκέψη είναι που.

Αφού καταλήξεις πότε και σε ποια εκκλησία πρέπει να την επισκεφτούμε ώστε να την κλείσουμε. Αφού πάμε και βρούμε τον παπά τρώμε ένα άκυρο διότι πρέπει να κλείσουμε ραντεβού… άντε και το κλείνουμε άντε και βρισκόμαστε. Εξαρτάται σε τι παπά θα πέσεις, By the book, χαλαρό, μέτριο. Όλα παίζουν, ο δικός μας έκανε κόλπα βάση της καταγωγής μας, εν ολίγοις δεν πολύ ήθελε να το τελέσει το μυστήριο ο μυστήριος. Δυο τρία ψέμματα και τον καταφέρνουμε, έλα όμως που είναι By the book και μας την έφερε με τις ημερομηνίες, τέλος πάντων βρίσκουμε τη χρυσή τομή και όσο αφορά την ημέρα αλλά και την ώρα. Συμβιβασμοί με το καλημέρα.

Κλείσαμε την εκκλησία, τι έχει τώρα σειρά; μα το χώρο της δεξίωσης βεβαίως βεβαίως, το Next Big Thing. Τώρα αρχίζει ο μαραθώνιος των προσφορών. Βασική προϋπόθεση για την εκκίνηση των συζητήσεων, πέραν της ημέρας, είναι ο αριθμός των ατόμων στο περίπου που θα έχουμε, από εκεί και πέρα να ακούμε το μακρύ και το κοντό τους, οι διαδρομές αρκετές και μακρινές και να με ζώνουν τα φίδια με τις βενζίνες, αφού τα κέντρα δεξιώσεων είναι ακροβολισμένα στην ευρύτερη περιοχή. Από τα 8 με 9 που ξέρουμε επισκεφτήκαμε τα 6. Κλειστοί χώροι, ανοιχτοί, κτήματα, ξενοδοχεία, απ’όλα είχε ο μπαξές. ο καθένας με τα δικά του φυσικά. Ο σκοπός είναι για το ζευγάρι να είναι αρεστός ο χώρος, να δέσει με τον τρόπο μουσικής που επιθυμεί (ορχήστρα ή DJ) τι φαγητό (κουζίνα ή Catering) προσφέρουν αν υπάρχουν οποιοιδήποτε περιορισμοί και ούτω καθεξής και όλα αυτά να “δένουν” με μία οικονομική προσφορά που να εγκρίνουμε.

Η λογική λέει ότι αυτοί οι επιχειρηματίες όταν έχουν ένα γάμο μας καλούν να δούμε ακριβώς τι παίζει τη στιγμή που μας ενδιαφέρει και φυσικά να μας κεράσουν ώστε να δοκιμάσουμε αν μας αρέσει η κουζίνα.

Κάποιοι δεν μας κάλεσαν κατά τη διάρκεια κάποιου γάμου, κάποιοι ήταν ήδη κλεισμένοι, κάποιοι προσπάθησαν να μας κοροϊδέψουν μέσα στη μούρη μας και μόνο ΕΝΑΣ μας κέρασε πλήρη γεύμα. Επειδή Karma is a bitch, κλείσαμε σε αυτόν που μας κέρασε, αφού όχι μόνο φάνηκε πιο άμεσος και προσγειωμένος, αλλά και φιλικός, οικονομικός, καθώς και χώρο που εν τέλη φάνηκε να μας βολεύει αρκετά.

Έπειτα μπήκαμε στο κυνήγι φωτογράφου. Εδώ τα πράγματα ήταν πιο εύκολα, προ δύο ετών παντρεύτηκε η Αδερφή της καλής μου και έμειναν ευχαριστημένοι από τον λόγο απόδοσης/τιμής, πήγαμε σε κανα δύο ακόμα βέβαια αλλά καταλήξαμε στον πρώτο. Ευκολάκι.

Όλα αυτά έγιναν και τελείωσαν ένα χρόνο περίπου νωρίτερα από τον γάμο, Αν δεν κλείσεις αυτά τα δύο πρώτα ΚΥΡΙΑ πράγματα κινδυνεύεις να ξεμείνεις διότι θα στα κλείσει άλλος. Οπότε έπρεπε να δράσουμε τάχιστα και έτσι έγινε. Όλα τα υπόλοιπα είχαν χρόνο για να γίνουν, το θέμα είναι πως δεν μένω μαζί με την καλή μου. Ο σκοπός είναι πως μόλις παντρευτούμε θα πάμε να μείνουμε σε ένα διαμέρισμα που έχει, το οποίο είναι άδειο…

Εμπρός λοιπόν να μπούμε στο σύμπαν των οικιακών <<λευκών>> συσκευών!

Μπορεί να βρίσκομαι στα 30 και να είμαι γκουρού της τεχνολογίας, το πρόβλημα είναι ότι δε σκαμπάζω από λευκές συσκευές. Μέσα σε μία εβδομάδα πραγματοποίησα μία ηλεκτρονική έρευνα για τις συσκευές που ήθελα, Ψυγείο, Κουζίνα, Πλυντήριο. Το Internet μου είπε να προτιμήσω για τις πρώτες δύο περιπτώσεις Γερμανικές μάρκες. Το θέμα είναι ότι οι περισσότερες συσκευές είναι μεν γερμανικές μάρκες αλλά δεν κατασκευάζονται στη Γερμανία, είναι αυτό που λέμε “Γερμανικών Προδιαγραφών” Οπότε έχουμε ένα κρατούμενο, και δεν επιθυμούσαμε εγώ ούτε η αρραβωνιαστικιά λευκό χρώμα, οπότε πήγαμε σε inox, δύο τα κρατούμενα, και τρίτο και φαρμακερό…. η απόφαση, παίρνουμε καλές και ακριβές ώστε να μας κρατήσουν και να έχουν μία ποιότητα, ή πάμε σε Budget λύσεις να μας βγει πιο οικονομικά. 

Πριν ξεκινήσουμε όμως για σαφάρι ηλεκτρικών συσκευών έπρεπε να κάνω κάτι το προφανές… να πάρω μέτρα. ναι, δεν είναι τηλεόραση, την ακουμπάς κάπου και τελείωσε, πρέπει να διαλέξεις ανάλογα τις ανάγκες σου, ελεύθερες ή εντοιχισμένες, πόσο πλάτος, πόσο βάθος πόσο ύψος; Αφού πήρα επ’ώμου το μέτρο, μέτρησα και ξανά μέτρησα και αντιλήφθηκα ότι πάλι πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς βάση των δεδομένων σου (αντίο δίφυλλο ψυγείο που ονειρευόμουν από μικρός)

Ο χρυσός κανόνας λέει να παίρνουμε 3 με 4 προσφορές όταν θέλουμε να αγοράσουμε ένα αντικείμενο, οπότε επέλεξα 3 ντόπιες επιχειρήσεις και όχι αλυσίδες και πήγαμε για προσφορές. Κάπου εδώ να πω ότι αν τους πεις πληρώνω μετρητοίς σε κοιτάνε με άλλο μάτι!! 

Η εμπειρία μου με τους πωλητές σε αυτά τα καταστήματα μου έδωσε την εικόνα ότι αφού τους δώσεις τις προτιμήσεις σου, σου πλασάρουν αυτό που θέλουν αυτοί να πάρεις. Δε σου λένε πάρε τρεις τέσσερις προσφορές από αυτή τη κουζίνα και διάλεξε, όοοχι, σου λένε ΑΥΤΗ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ, ΤΕΦΑΡΙΚΙ ΠΡΑΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑ!!

Αυτό το πράγμα μου την έδωσε, επίσης μου την έδωσε που το ένα μαγαζί κρατούσε χαρτί και σημείωνε μοντέλα και τιμές, αλλά όταν φύγαμε δε μας το έδωσε!

Μία εβδομάδα μετά το απαραίτητο cross examination και διασταύρωση τιμών στο Skroutz επιλέγουμε τον “νικητή” της προσφοράς και τον κλείνουμε.

Αφού ξεπαραδιάστηκα με τις απαραίτητες λευκές συσκευές (για κλιματισμό ούτε λόγος ακόμα) έχουμε το νέο κεφάλαιο… ΕΠΙΠΛΑ!!!!

Εδώ ισχύει το κυριότερο guideline της καλής μου. Στο σπίτι δεν μπαίνει έπιπλο IKEA ή Praktiker.

Μετά από αυτή τη χρήσιμη και συνετή τοποθέτηση παίρνουμε πάλι τους δρόμους για τα επιπλάδικα. Τι συμπεράναμε; εκτός από τις πανάκριβες τιμές, το γούστο μας διαφέρει 180 μοίρες. Εγώ μοντέρνο η μέλλουσα γυναίκα μου κλασικό. Φτουυυυ……

Προφανώς ένα σπίτι δε μπορεί να έχει δύο στυλ, οπότε για να αποφασίσουμε τι στυλ θα έχει το σπίτι θα έπρεπε να συνεννοηθούμε ποιος θα έδινε τα περισσότερα λεφτά. Οπότε εδώ έκανα την μεγαλύτερη -αναγκαστική- υποχώρηση :P

Από το περιβάλλον της Αρραβωνιαστικιάς μάθαμε για έναν καλό επιπλοποιό ο οποίος αναλαμβάνει παραγγελίες με βάση τα μέτρα, τις ανάγκες και προτιμήσεις μας. Περάσαμε κανενα μήνα αποφασίζοντας για τα έπιπλα (καλή φάση ομολογουμένως) στυλ, ταπετσαρία, χρώματα κλπ, οπότε τελείωσε και αυτό το μεγάλο πλήγμα της ανθρωπότητας.

Χρονολογικά βρισκόμαστε στον περίπου μισό χρόνο μέχρι τον γάμο και πρέπει να ξεκινήσουμε τις διαδικασίες έκδοσης άδειας γάμου. Ραντεβού λοιπόν με τον παπά ώστε να μας πει τι χρειαζόμαστε και να μας καθοδηγήσει.

• Παράβολο 18 ευρώ από την εφορία για τον Γαμπρό
• Παράβολο 18 ευρώ από την εφορία για τη Νύφη
• Έκδοση Πιστοποιητικού Οικογενειακής Κατάστασης από ΚΕΠ για τον Γαμπρό
• Έκδοση Πιστοποιητικού Οικογενειακής Κατάστασης από ΚΕΠ για τη Νύφη
• Γνωστοποίηση του Γάμου σε τοπική εφημερίδα (20 Ευρώ)
• Πιστοποιητικό Αγαμίας Γαμπρού από την ενορία του. (0 ευρώ)
• Πιστοποιητικό Αγαμίας Νύφης από την ενορία της. (30 Ευρώ)

Τα μαζεύουμε όλα αυτά και ξανακλείνουμε Ραντεβού με τον Πάτερ, πηγαίνουμε από εκεί και περιμένουμε 30 λεπτά για διάφορες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Στο πέρας αυτών μας δίνει νέα χαρτούρα και πρέπει να βγάλουμε φωτοτυπία των πιστοπιστικών (χάριν αστεϊσμού και συντομογραφίας) Οικογενειακής Κατάστασης και να πάμε τα αυθεντικά μαζί με την χαρτούρα στη Μητρόπολη ώστε να μας δώσει την άδεια γάμου.

Περιμένουμε στα μεγαλοπρεπή ανάκτορα της μητρόπολης κανένα μισάωρο μέχρι να έρθει η σειρά μας, και για την έκδοση της άδειας μου ζητάνε 25 ευρώ….. Αλλά δε θα μας τη δώσουν αμέσως, όοοοοοχι, συνηθίζεται μία στο τόσο να μαζεύονται οι αιτήσεις και να γίνεται ένα προκαθορισμένο Σάββατο απόγευμα μια εκδήλωση του Μητροπολίτη ώστε να μας μιλήσει για τον Γάμο, να μας κεράσει ένα γλυκάκι και να μας δωρίσει μια καινή διαθήκη όπως επίσης και ένα CD με audio book αυτής, πριν μας δώσει την άδεια. Μέτρησα 28 ζευγάρια στην αίθουσα, ήτοι πάνω από 50 άτομα μεταξύ των οποίον και ένα φιλικό ζευγάρι που δεν είχα ιδέα ότι θα τους πετύχαινα. Αφού τελείωσε και αυτό ραντεβού ΞΑΝΑ με τον παπά την ερχόμενη εβδομάδα, να του τα δώσουμε όλα, και… τέλος. Από μεριάς του τελειώσαμε μέχρι και τον Γάμο.

Και ξαφνικά Ω! Κάτι που είχαμε ξεχάσει όλοι, και μας το θύμισε η Αδερφή της καλής μου, στολισμός… Δεν είχαμε κλείσει ανθοπωλείο για στολισμό της εκκλησίας, και όμως, 3 μήνες πριν τον γάμο ξεχάσαμε κάτι σημαντικό. Κλασσικά 3 μαγαζιά-3 προσφορές και καταλήξαμε στον καλύτερο. Ευκολάκι #2, όμως λίγο πιο χρονοβόρο.

Αλλά σιγά μην τα θυμόμασταν όλα, γλυκό και τούρτα; άντε στο σεργιάνι πάλι; όχι, καταλήξαμε εύκολα αφού πήγαμε σε κάποιον συστημένοι και βγάλαμε άκρη ευτυχώς αμέσως. Θα πρέπει όμως να ξαναπάμε όταν πλησιάζει ο γάμος για να κλείσουμε τη γεύση, αφού μας κάνει κάποια δείγματα.

Τι μένει; α ναι, ρούχα, Γαμπριάτικο κουστούμι για τον Γαμπρό και νυφικό για την Νύφη, μαντέψτε ποιος θα... πληρώσει τη νύφη!!

Δεν μπορώ να ξέρω τι τράβηξε η σύζυγός μου για το νυφικό, φαντάζομαι δεν ήταν εύκολη υπόθεση, εγώ όμως γάνιασα να βρω, ειδικά στα μέτρα μου, κουστούμι και μάλιστα έψαξα σε δύο πόλεις... Μιλάμε για έναν σταυρό μαρτυρίου ρούχο, που θα φορέσει κάποιος ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΜΕΡΑ!

Και τέλος, μένουν τα προσκλητήρια, ε, προσωπικά είχα απηυδήσει, άφησα γυναίκα και μανάδες να κάνουν κουμάντο, και γι αυτά, και για τα λοιπά κεράσματα...