100 χρόνια Επιθεώρηση Από τις αδερφές Καλουτά στους αδερφούς Καρατζαφέρη
«Οι καλύτερες παραστάσεις που έχω δει παίχτηκαν εκτός σκηνής.» Μπάιρον Ντίκινς, Αμερικανός θεατρολόγος
Ποιος είπε ότι η επιθεώρηση παρακμάζει; Όσο υπάρχουν άξιοι συνεχιστές της παράδοσης των σπουδαίων Ελλήνων κωμικών, αυτό το κατεξοχήν ελληνικό θεατρικό είδος δεν κινδυνεύει. Τι κι αν στις μέρες μας το ενδιαφέρον μετακυλίεται από το θεατρικό σανίδι στο φυσικό ντεκόρ της αληθινής ζωής; Μήπως δεν είναι όλος ο κόσμος μια τεράστια σκηνή; Όχι μόνο τεράστια, αλλά και ανθεκτική. Όσο μεγαλύτερο το κοινό, τόσο υψηλότερος ο βαθμός σφυρηλάτησης της ανοχής του. Το μεταμοντέρνο ηλεκτρονικό «σανίδι» αντέχει στις πιο ακραίες καταπονήσεις. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να φιλοξενεί περιχαρώς τις καφενορητορικές ακροβασίες του ευτραφούς καρατερίστα της πολιτικής; Γιώργος Καρατζαφέρης: ο επί σειρά ετών πρώτος σκόρερ στο (εσωτερικό) διπλό των ασφαλιτών… επιτέλους δικαιώνεται! Από πεντάπαχος μπακαλόγατος στο σούπερ μάρκετ της δεξιάς παράταξης –στο τμήμα με τις εθνικιστικές μπεμπελάκ και τις νεοναζιστικές κρεμούλες-, μεταμορφώθηκε, εν μία νυκτί, σε αυτοσχέδιο ηγέτη του εθνικοσουρεαλισμού. Βασικός και αναντικατάστατος πλέον στο μουντιάλ της τηλοψίας, μοιράζει το παιχνίδι κατά το δοκούν. Στην αριστερή άκρη η μπάλα για τα κοινωνικά ζητήματα, στη δεξιά όποτε θίγονται εθνικά θέματα. Ικανός να εμφανιστεί από αριστερός εξτρέμ μέχρι δεξιός αμυντικός, ανάλογα με τις συνθήκες του αγώνα. Ωστόσο, όπως κάθε λουστραρισμένο δεκάρι, η εν λόγω βασιλική γλάστρα των πάνελ χρειάζεται έναν αφανή ήρωα για τις βρώμικες δουλειές. Αγαθή πρόνοια εδέησε ώστε ο πολυτιμότερος συμπαίκτης του Χοντρού Γιώργου Καρατζαφέρη να είναι ο Λιγνός Σπύρος Καρατζαφέρης. Τούτο το αδελφικό δίδυμο κόβει και ράβει το λασπώδες τερέν της (πλαστής) επικαιρότητας σε επικαλυπτόμενες λωρίδες. Αυτοδημιούργητο παιδί της Εκκλησίας ο ένας, σκληρός παπαδοφάγος ο άλλος. Επίτιμο μέλος παραεκκλησιαστικών οργανώσεων ο ένας, οργίλος κράχτης των ομοφυλόφιλων μητροπολιτών ο άλλος. Νεανίζων εθνικιστής ο ένας, προοδευτικός ηθικολόγος ο άλλος. Ψηφοθήρας της Δεξιάς ο Χοντρός, κεντρώος ρεπόρτερ ο Λιγνός. Χοντρός – Λιγνός λοιπόν! Χρόνια και χρόνια λυμαίνονται –με τα ίδια και τα ίδια κόλπα, τις ίδιες αλληλοαβάντες, τις ίδιες χονδροειδείς μπαρούφες- τη δημοσιογραφία, την πολιτική, την κοινωνία. Δεκαετίες ολόκληρες αλλάζουν πάσες με κλειστά μάτια, παίζουν κορόιδο τη λογική και την αισθητική, περιγελούν τα κορόιδα. Ο βαθυστόμαχος κονφερασιέ της εθνικοφροσύνης κανακεύει τις ταπεινότερες ιδεοληψίες του ημιμαθούς ποιμνίου, ενώ ο ξερακιανός αναρθρογράφος στουμπώνει την πείνα της πλέμπας για κουτσομπολιό. Αχώριστη και ομοούσια τριάδα (ο Χοντρός πιάνεται για δύο…) στον δυσώδη βούρκο της υστερόβουλης σπέκουλας και του φτηνού εντυπωσιασμού. Χοντρός – Λιγνός: Υπερπρωταθλητές στις κωλοτούμπες. Στοργικές θεραπαινίδες της απλοϊκότητας του κοσμάκη. Εικονικοί αντίπαλοι στην υποτραπέζια αντισφαίριση, με μπαλάκι τα συμφέροντά τους και φιλέ την παραπληροφόρηση. Χοντρός – Λιγνός. Μια ζωή (στημένοι) αγώνες κατς εναντίον (χάρτινων) θεριών. Μάχονται τους μεγαλοκαρχαρίες, αλλά ξημεροβραδιάζονται στα (τηλεοπτικά) ενυδρεία τους. Μέμφονται τους διεφθαρμένους πολιτικούς, αλλά συναλλάσσονται ασμένως με πάσης φύσεως κομματάρχες, αυλικούς, «εξ απορρήτων», κομπιναδόρους παλαιάς και νέας κοπής και της παράγκας το κάγκελο. Διαρρηγνύουν τα (σινιέ) ιμάτιά τους για τα δημοκρατικά δικαιώματα, αγκαλιά με βασιλόφρονες, χουντικούς, παλαίμαχους βασανιστές, νεόκοπους ναζιστές και λοιπούς ημίτρελους σπυριάρηδες. Συμπονούν τον αναξιοπαθούντα λαουτζίκο ευρισκόμενοι διαρκώς μεταξύ Λονδίνου, Βρυξελλών, Εκάλης, Πολιτείας, μέσα στις βιλάρες, στις αμαξάρες, στις σκαφάρες και στις υπερπολυτελείς παπάρες τους. Κατακεραυνώνουν τους Αμερικανούς σερίφηδες του πλανήτη. Ποιοι; Μα αυτοί που σπεύδουν ως άριστα εκπαιδευμένα ταχυδρομικά παπαγαλάκια να μεταφέρουν στην ημεδαπή όλα τα αμερικανόπνευστα σενάρια, λέξη προς λέξη. Κατόπιν, μόλις κατακάθεται ο κουρνιαχτός της στεντόρειας προπαγάνδας, αποσύρονται στα παρασκήνια, αλλάζουν βιαστικά κι επανέρχονται φτερουγίζοντας σαν αδούλωτοι αετοί της ελληνορθοδοξίας. Από μελιστάλαχτες σοπράνο της CIA, εκρηκτικοί τενόροι του γιαλαντζί αντιαμερικανισμού. Κορυφαία περίοδος στην μακρά τσιρκοδρομία των δύο αχώριστων σαλτιμπάγκων, το καλοκαίρι του 2002. Τότε που, μες στην τούρλα της (τεχνητής) τρομοϋστερίας, συμπλήρωσαν δεκάδες φορές τα (άξια) ένσημα μαριονέτας στο θλιβερό κουκλοθέατρο των τηλεπαραθύρων, γαβγίζοντας ακατάσχετες συκοφαντίες εις βάρος του, υποδειχθέντος από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, «αρχηγού της 17Ν». Τις ημέρες προ της -προαναγγελθείσας- σύλληψης Γιωτόπουλου, ο Χοντρός τσίριζε «σε αποκλειστικότητα» το όνομά του, με το γλιτσερό μειδίαμα του δαιμόνιου ερανιστή απόρρητων πληροφοριών. Από κοντά και ο Λιγνός αδερφικός του δορυφόρος, ιδανικό συμπλήρωμα στην προχειρογυρισμένη αστυνομική ταινία της φάπας που μας πλασάρανε σαν υπερπαραγωγή. Αδερφοί Καρατζαφέρη: Γιγάντια σαπρόφυτα στο έλος της τηλεοπτικής αποχαύνωσης. Γραφικές φιγούρες λαμόγιων για επιθεώρηση. Αυτοδίκαιοι επίγονοι των αδερφών Καλουτά. Δοξάστε τους!
100 χρόνια Επιθεώρηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τις αδερφές Καλουτά στους αδερφούς Καρατζαφέρη
«Οι καλύτερες παραστάσεις που έχω δει παίχτηκαν εκτός σκηνής.»
Μπάιρον Ντίκινς, Αμερικανός θεατρολόγος
Ποιος είπε ότι η επιθεώρηση παρακμάζει; Όσο υπάρχουν άξιοι συνεχιστές της παράδοσης των σπουδαίων Ελλήνων κωμικών, αυτό το κατεξοχήν ελληνικό θεατρικό είδος δεν κινδυνεύει. Τι κι αν στις μέρες μας το ενδιαφέρον μετακυλίεται από το θεατρικό σανίδι στο φυσικό ντεκόρ της αληθινής ζωής; Μήπως δεν είναι όλος ο κόσμος μια τεράστια σκηνή;
Όχι μόνο τεράστια, αλλά και ανθεκτική. Όσο μεγαλύτερο το κοινό, τόσο υψηλότερος ο βαθμός σφυρηλάτησης της ανοχής του. Το μεταμοντέρνο ηλεκτρονικό «σανίδι» αντέχει στις πιο ακραίες καταπονήσεις. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να φιλοξενεί περιχαρώς τις καφενορητορικές ακροβασίες του ευτραφούς καρατερίστα της πολιτικής;
Γιώργος Καρατζαφέρης: ο επί σειρά ετών πρώτος σκόρερ στο (εσωτερικό) διπλό των ασφαλιτών… επιτέλους δικαιώνεται! Από πεντάπαχος μπακαλόγατος στο σούπερ μάρκετ της δεξιάς παράταξης –στο τμήμα με τις εθνικιστικές μπεμπελάκ και τις νεοναζιστικές κρεμούλες-, μεταμορφώθηκε, εν μία νυκτί, σε αυτοσχέδιο ηγέτη του εθνικοσουρεαλισμού. Βασικός και αναντικατάστατος πλέον στο μουντιάλ της τηλοψίας, μοιράζει το παιχνίδι κατά το δοκούν. Στην αριστερή άκρη η μπάλα για τα κοινωνικά ζητήματα, στη δεξιά όποτε θίγονται εθνικά θέματα. Ικανός να εμφανιστεί από αριστερός εξτρέμ μέχρι δεξιός αμυντικός, ανάλογα με τις συνθήκες του αγώνα.
Ωστόσο, όπως κάθε λουστραρισμένο δεκάρι, η εν λόγω βασιλική γλάστρα των πάνελ χρειάζεται έναν αφανή ήρωα για τις βρώμικες δουλειές. Αγαθή πρόνοια εδέησε ώστε ο πολυτιμότερος συμπαίκτης του Χοντρού Γιώργου Καρατζαφέρη να είναι ο Λιγνός Σπύρος Καρατζαφέρης. Τούτο το αδελφικό δίδυμο κόβει και ράβει το λασπώδες τερέν της (πλαστής) επικαιρότητας σε επικαλυπτόμενες λωρίδες. Αυτοδημιούργητο παιδί της Εκκλησίας ο ένας, σκληρός παπαδοφάγος ο άλλος. Επίτιμο μέλος παραεκκλησιαστικών οργανώσεων ο ένας, οργίλος κράχτης των ομοφυλόφιλων μητροπολιτών ο άλλος. Νεανίζων εθνικιστής ο ένας, προοδευτικός ηθικολόγος ο άλλος. Ψηφοθήρας της Δεξιάς ο Χοντρός, κεντρώος ρεπόρτερ ο Λιγνός.
Χοντρός – Λιγνός λοιπόν! Χρόνια και χρόνια λυμαίνονται –με τα ίδια και τα ίδια κόλπα, τις ίδιες αλληλοαβάντες, τις ίδιες χονδροειδείς μπαρούφες- τη δημοσιογραφία, την πολιτική, την κοινωνία. Δεκαετίες ολόκληρες αλλάζουν πάσες με κλειστά μάτια, παίζουν κορόιδο τη λογική και την αισθητική, περιγελούν τα κορόιδα. Ο βαθυστόμαχος κονφερασιέ της εθνικοφροσύνης κανακεύει τις ταπεινότερες ιδεοληψίες του ημιμαθούς ποιμνίου, ενώ ο ξερακιανός αναρθρογράφος στουμπώνει την πείνα της πλέμπας για κουτσομπολιό. Αχώριστη και ομοούσια τριάδα (ο Χοντρός πιάνεται για δύο…) στον δυσώδη βούρκο της υστερόβουλης σπέκουλας και του φτηνού εντυπωσιασμού.
Χοντρός – Λιγνός: Υπερπρωταθλητές στις κωλοτούμπες. Στοργικές θεραπαινίδες της απλοϊκότητας του κοσμάκη. Εικονικοί αντίπαλοι στην υποτραπέζια αντισφαίριση, με μπαλάκι τα συμφέροντά τους και φιλέ την παραπληροφόρηση.
Χοντρός – Λιγνός. Μια ζωή (στημένοι) αγώνες κατς εναντίον (χάρτινων) θεριών. Μάχονται τους μεγαλοκαρχαρίες, αλλά ξημεροβραδιάζονται στα (τηλεοπτικά) ενυδρεία τους. Μέμφονται τους διεφθαρμένους πολιτικούς, αλλά συναλλάσσονται ασμένως με πάσης φύσεως κομματάρχες, αυλικούς, «εξ απορρήτων», κομπιναδόρους παλαιάς και νέας κοπής και της παράγκας το κάγκελο. Διαρρηγνύουν τα (σινιέ) ιμάτιά τους για τα δημοκρατικά δικαιώματα, αγκαλιά με βασιλόφρονες, χουντικούς, παλαίμαχους βασανιστές, νεόκοπους ναζιστές και λοιπούς ημίτρελους σπυριάρηδες. Συμπονούν τον αναξιοπαθούντα λαουτζίκο ευρισκόμενοι διαρκώς μεταξύ Λονδίνου, Βρυξελλών, Εκάλης, Πολιτείας, μέσα στις βιλάρες, στις αμαξάρες, στις σκαφάρες και στις υπερπολυτελείς παπάρες τους.
Κατακεραυνώνουν τους Αμερικανούς σερίφηδες του πλανήτη. Ποιοι; Μα αυτοί που σπεύδουν ως άριστα εκπαιδευμένα ταχυδρομικά παπαγαλάκια να μεταφέρουν στην ημεδαπή όλα τα αμερικανόπνευστα σενάρια, λέξη προς λέξη. Κατόπιν, μόλις κατακάθεται ο κουρνιαχτός της στεντόρειας προπαγάνδας, αποσύρονται στα παρασκήνια, αλλάζουν βιαστικά κι επανέρχονται φτερουγίζοντας σαν αδούλωτοι αετοί της ελληνορθοδοξίας. Από μελιστάλαχτες σοπράνο της CIA, εκρηκτικοί τενόροι του γιαλαντζί αντιαμερικανισμού.
Κορυφαία περίοδος στην μακρά τσιρκοδρομία των δύο αχώριστων σαλτιμπάγκων, το καλοκαίρι του 2002. Τότε που, μες στην τούρλα της (τεχνητής) τρομοϋστερίας, συμπλήρωσαν δεκάδες φορές τα (άξια) ένσημα μαριονέτας στο θλιβερό κουκλοθέατρο των τηλεπαραθύρων, γαβγίζοντας ακατάσχετες συκοφαντίες εις βάρος του, υποδειχθέντος από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, «αρχηγού της 17Ν». Τις ημέρες προ της -προαναγγελθείσας- σύλληψης Γιωτόπουλου, ο Χοντρός τσίριζε «σε αποκλειστικότητα» το όνομά του, με το γλιτσερό μειδίαμα του δαιμόνιου ερανιστή απόρρητων πληροφοριών. Από κοντά και ο Λιγνός αδερφικός του δορυφόρος, ιδανικό συμπλήρωμα στην προχειρογυρισμένη αστυνομική ταινία της φάπας που μας πλασάρανε σαν υπερπαραγωγή.
Αδερφοί Καρατζαφέρη: Γιγάντια σαπρόφυτα στο έλος της τηλεοπτικής αποχαύνωσης. Γραφικές φιγούρες λαμόγιων για επιθεώρηση. Αυτοδίκαιοι επίγονοι των αδερφών Καλουτά. Δοξάστε τους!
(αρ. λέξεων κειμένου: 666)