DS-Wii / PSP-PS3
Μπορεί αυτές οι δύο εταιρίες να έχουν διαφορετικό τρόπο σκέψης και δράσης στην παγκόσμια αγορά, δεν παύει όμως να έχουν κάποια κοινά στοιχεία, στοιχεία που δεν είναι εύκολο να παρατηρηθούν άμεσα... Το κείμενο αυτό θα επικεντρωθεί στην στρατηγική της προετοιμασίας του αγοραστικού κοινού στην τεχνολογία ενός φορητού συστήματος για την τελική παρουσίαση της τεχνολογίας αυτής με ένα επιτραπέζιο και φυσικά με καλύτερα αποτελέσματα που αποσκοπεί στο απόλυτο κέρδος και επιτυχία. Ίσως να παρατηρήσατε τι κοινό μπορεί να έχει το DS με το Wii, αλλά και το PSP με το PS3. Στην ουσία διακατέχονται από την ίδια φιλοσοφία. Το φορητό σύστημα ως δούρειος ίππος που επιτίθεται σε ένα σημείο (Target Group), κάνει αισθητή την παρουσία του και ανοίγει τον δρόμο στο επιτραπέζιο σύστημα να σαρώσει τα πάντα. Όχι πως δεν μπορεί και ο δούρειος ίππος να σαρώσει, κάθε άλλο βέβαια, είδαμε την τρομακτική, και πέρα από κάθε φιλοδοξία της Nintendo, επιτυχία του DS και αυτός είναι ένας πολύ καλός οιωνός για το τι μπορεί να καταφέρει με το Wii. Φυσικά θα ήταν παράλογο να ισχυριστούμε πως ισχύει το αντίθετο, το ότι δηλαδή επειδή δεν πήγε τόσο καλά όσο θα ήθελε η Sony να πάει το PSP, σημαίνει πως θα αποτύχει το PS3, ή μήπως όχι;
So, let’s get down to business...
To DS, φορητή συσκευή, χαρακτηρίστηκε ως 3rd pillar από την Nintendo, στόχος της να μην αντικαταστήσει το GameBoy αλλά να προσφέρει κάτι νέο και φρέσκο σε μία όλο και περισσότερο κορεσμένη αγορά. Τα κατάφερε; Ναι, όντως το πρωτοποριακό και φρέσκο βρήκε απήχηση όχι μόνο στους hardcore gamers και πιστούς ακόλουθους της εταιρίας αλλά και σε πιο mainstream κοινό, το DS είναι η μεγάλη επιτυχία της Nintendo που από την πρώτη στιγμή ήθελε αλλά δεν τολμούσε να παραδεχτεί. Τι είναι το DS; Μα το λέει το όνομά του, μία αναδιπλούμενη φορητή συσκευή που φέρει 2 οθόνες (Dual Screen) η μία εκ των δύο να είναι αφής, επίσης φέρει ενσωματωμένο μικρόφωνο, ασύρματη δικτύωση, και υποστήριξη παιχνιδιών του GB Advance. Χμμ, και δύο οθόνες η μία αφής και μικρόφωνο; Μα πλέον μιλάμε για μία νέα εμπειρία, άπειρες νέες δυνατότητες Gameplay και διασκέδασης που εν τέλει είδαμε πως πραγματικά έτσι είναι, λειτουργεί, και το χρειαζόμασταν. Είναι φυσικά διαφορετικό να χρησιμοποιείς την αμεσότητα της γραφίδας στην οθόνη και να παρεμβαίνεις στο Gameplay με δικές σου φυσικές κινήσεις από το να πατάς ένα κουμπί μαζί με τον κλασικό σταυρό κατεύθυνσης. Αυτό σε συνδυασμό με τα πρωτοποριακά χαρακτηριστικά έκαναν την κονσόλα επιτυχημένη.
Τι γίνεται όμως όταν κυκλοφορείς αυτή την κονσόλα, παρά τις εμφανείς επιφυλάξεις για την επιτυχία της; Είναι φυσικά το μεγάλο στοίχημα, αν πιάσει το DS, θα πιάσει σίγουρα το (με την τότε ονομασία) Revolution, Συνεπώς τι έκανε το Wii; απλά μας έδωσε στα χέρια ένα μαγικό ραβδί αντί για μία γραφίδα και πλέον κάνουμε φυσικές κινήσεις προς την τηλεόρασή μας αντί πάνω στην οθόνη αφής! Πέτυχε το στοίχημα; Μάλλον ναι, αν κρίνουμε από την επιτυχημένη, αν και σύντομη, πορεία του Wii μέχρι τώρα.
Βέβαια οι ομοιότητες του DS με το Wii δεν τελειώνουν εδώ, ειδικά το DS lite μοιάζει εκπληκτικά με την σχεδιαστική γραμμή του Wii, άσπρο gloss χρώμα, με «ipod-ίστικες» επιρροές, και μία αίσθηση όχι τόσο hardcore tech n’ gadget (δεν είναι άλλωστε) αλλά όμορφης συσκευής ηλεκτρονικής διασκέδασης για οικιακή χρήση (Wii) ή οπουδήποτε (DS). To DS μας έδωσε και τα πρώτα ερεθίσματα για ασύρματη δικτύωση, έτσι λοιπόν το Wii προσφέρει ακριβώς αυτό συν την μεταξύ τους διασύνδεση, άσχετα αν ακόμα δεν υπάρχει καμία τέτοια προοπτική (ακόμα περιμένουμε να κατεβάσουμε DS demos από την WiiConnect24). Aκόμα και η αίσθηση των μενού και των επιλογών στα δύο συστήματα μοιάζει υπερβολικά, ευτυχώς που δεν πρέπει να κάνουμε επανεκκίνηση στο Wii μας κάθε φορά που αλλάζουμε ένα setting) Βέβαια η τεχνολογία που έχει η επιτραπέζια κονσόλα είναι κατά πολύ ανώτερη και καλύτερη από το φορητό, αλίμονο, άλλωστε μιλάμε για σχεδόν ένα «πείραμα», και η πραγματική υλοποίηση του πειράματος δεν θα μπορούσε με τίποτα να υπολείπετε το ίδιο. Επίσης το ότι το DS παίζει παιχνίδια και μόνο αυτό, δεν έχει την δυνατότητα για καμία έξτρα λειτουργία, αν εξαιρέσουμε την ώρα/ημερολόγιο (χωρίς λίστα to do βέβαια)/ξυπνητήρι. Το Wii από την άλλη προσφέρει αρκετές λειτουργίες που απολαμβάνουν όλοι οι χρήστες,
Αν τελικά ήταν πείραμα το DS, μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ, θα ήταν άδικο για μία τόσο επιτυχημένη κονσόλα να της αποδώσεις τέτοια ταμπέλα, ήταν βέβαια ένα σημαντικό βήμα για την βιομηχανία και ένας μπούσουλας όταν αναρωτιόμασταν τι Input device θα χρησιμοποιούσε το τότε Revolution...μερικοί κατάφεραν να το καταλάβουν, άλλοι κόλλησαν με την Virtual (call me ON) Reality.
Αν λοιπόν μοιάζει τόσο το DS με το Wii άλλο τόσο μοιάζει το PSP με το PS3. Στην περίπτωση του PSP όμως, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η Sony το έριξε στην αγορά για να προετοιμάσει το κοινό, θα μπορούσαμε να πούμε πως επειδή είχε μία κάποια επιτυχία αυτό κρατήσανε στοιχεία για το PS3. Η Sony δεν κυκλοφόρησε απλά ένα φορητό PlayStation αλλά το προίκισε με λειτουργίες άγνωστες μέχρι πρότινος για PS, όπως image viewing, mp3 player, video player, web surfing, firmware upgrading… ένα Gadget της εμβέλειας του PSP δεν θα μπορούσε να ήταν απλά και μόνο μία κονσόλα για gaming κάτι το οποίο είναι το DS, το DS δεν κάνει απολύτως τίποτα πέρα από το να παίζει παιχνίδια, συνεπώς η Sony είχε ένα αβαντάζ. Αλλά δεν μπορείς να υπολογίσεις την τάση του αγοραστικού κοινού κάθε χρονική στιγμή, απλά ο κόσμος βαρέθηκε τόσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια γι’αυτό τίμησε το DS και την μοναδικότητά του. Αυτό δεν σημαίνει πως το PSP είναι αποτυχημένο, κάθε άλλο, το να περιλαμβάνει τόσες λειτουργίες και να είναι και PlayStation δεν περνά απλά απαρατήρητο, και χωρίς ουσιαστικά προβλήματα καθίσταται ως ένα επιτυχημένο και εντυπωσιακό Gadget.
Και ερχόμαστε στο PlayStation 3, τι διαφορές έχει το PS3 από το PS2; Αρχίζουμε, image viewing, mp3 player, video player, web surfing, firmware upgrading… νομίζω αντιλαμβάνεστε την ευρύτερη εικόνα. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, το PS3 χρησιμοποιεί ακριβώς το σύστημα μενού του PSP cross media bar. Τουλάχιστον το Wii άλλαξε αρκετά τα menu του DS, εδώ έχουμε να κάνουμε με καρμπόν. Θα περίμενε κανείς ένα πιο εντυπωσιακό μενού για μία κονσόλα μεγατόνων και multimedia hub, όπως το PS3 αλλά οι επιρροές δεν είναι δυνατόν να κρυφτούν. Φυσικά το PSP φέρει ασύρματη δικτύωση όπως και το PS3 αλλά και μεταξύ τους σύνδεση.
Σαφώς σε αυτόν τον τομέα οι συγκρίσεις με τα δύο αντίπαλα συστήματα είναι αναπόφευκτες αλλά αυτό θα είναι θέμα για επόμενο user article μιας και δεν έχουμε στοιχεία για το τι τελικά θα κάνει η Nintendo και φυσικά το PS3 δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα στα μέρη μας. Το PS3 έκανε και αυτό μία σχετική επιτυχία στις αγορές που ήδη κυκλοφόρησε, σε αυτό όμως συμβάλει η περιορισμένη ποσότητα και το αναμενόμενο ταχύτατο sold out, σαν κονσόλα τι έχει να προσφέρει; Μία από τα ίδια θα έλεγε κάποιος βιαστικός αλλά δεν είναι έτσι, το PS3 πέρα από την κτηνώδη δύναμή του, που θα φανεί πιθανών σε ένα χρόνο από σήμερα, έχει και το ανανεωμένο χειριστήριο, το Six Axis, που αντιλαμβάνεται την κλίση που του δίνουμε. Τεχνολογία εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτή του Wii-mote αλλά η Sony φαίνεται να καταλαβαίνει πλέoν τι επικράτησε στην φορητή αγορά, τις τάσεις του κοινού οπότε «αναγκάστηκε» να προσθέσει κάτι διαφορετικό, ώστε να μην πέσει στην ίδια παγίδα που έπεσε το PSP. Είναι τυχαία όλα αυτά; εσείς θα το αποφασίσετε...
Εν κατακλείδι είναι όντως προσεκτικά βήματα των εταιριών να τσεκάρουν μία αγορά με ένα σύστημα μικρότερης εμβέλειας ώστε να κάνουν την μαζική επίθεση με το μεγαλύτερο σύστημα; Οι περιπτώσεις αποφάσεων και εξελικτικών διαδικασιών των δύο εταιριών μπορεί να μη μοιάζουν πολύ μεταξύ τους με την πρώτη ματιά αλλά εάν εκβαθύνουμε βλέπουμε πως διέπονται από την ίδια φιλοσοφία στα μέτρα της εκάστοτε εταιρίας.
http://www.gameover.gr/default.php?pid=6&art_id=2838&cat_id=14&cat=
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου