Twilight Princess εντυπώσεις...
Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2007, μία από τις καλύτερες μέρες της ζωής μου - Λιάνα σ'αγαπώ - έγινε στις 7:20 τα ξημερώματα ακόμα καλύτερη.
Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα πότε θα τελειώσει, ναι, είχα αρχίσει να βαριέμαι, και να φανταστείτε έφαγα ΒΑΝ για αυτό το Zelda, οι υπάλληλοι της Nortec τα άκουσαν για τα καλά όταν μου το καθυστέρησαν μία βδομάδα, αλλά δυστυχώς cest la vie.
Για να μη παρεξηγηθώ, το παιχνίδι είναι ΕΠΟΣ, μία χρυσή σελίδα στο βιβλίο ιστορίας των Ηλεκτρονικών Παιχνιδιών, η επιτομή της τεχνολογικής και σχεδιαστικής αρτιότητας, ο ορισμός της διαδραστικής τέχνης, το απόλυτο respect στους δημιουργούς για το απόλυτο action adventure. Μα καλά, διχασμένη προσωπικότητα θα νομίζετε ότι είμαι; Να σας πω, εγώ δεν θεωρώ ότι έπαιζα ένα τέλειο, γιατί αγγίζει την τελειότητα, action adventure, εγώ άρχισα και τελέιωσα με το σκεπτικό ότι παίζω την απόλυτη The Legend of Zelda εμπειρία. Μετα λύπης μου να πω πως αυτό δεν ισχύει.
Τα γραφικά τα είχε, το art direction άριστο, τα game mechanics ακριβέστατα και 100% ύφος Zelda, αλλά.
Μαύρη σεναριακή τρύπα, σχεδόν μηδενικό Zelda feeling, απόντα στοιχεία και για φίλους της σειράς βασικότατα στοιχεία που περιμέναμε, και για ακόμα μία φορά, ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΕΝΑΡΙΑΚΗ ΦΛΟΜΠΑ. Ούτε τι ρόλο παίζει στο γενικό timeline, ούτε σεναριακό υπόβαθρο Zelda & Ganondorf, ούτε η αν και ενδιαφέρουσα twilight ιστορία, αν και κάπως εξηγείται παρόν μέλλον(ΟοΤ), dark world (aLttP) δεν μπορώ να καταλάβω πως, γιατί και από πού υπάρχει αυτό το βασίλειο του λυκόφως στα ιστορικά του Hyrule.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε ο κύριος κακός του παιχνιδιού ο Zant, μέχρι το τέλος είχε το Image του super tough bad @ss guy, που ξέρετε τι κάνει και τα ρέστα, και φτάνεις στο προ τελευταίο dungeon που τον αντιμετωπίζεις και αρχίζει κάτι χαριτωμενιές, κάτι γυναικίστικες αηδίες και λέω μέσα μου, έλεος, τι άλλο θα κάνουν να αναδείξουν τον Ganondorf. Αν και στην τελική σκηνή του θανάτου του δεύτερου, αφήνει τρελό σασπένς με τον πιθανά revived Zant.
Τα dungeons μου έχουν αφήσει μικτά συναισθήματα, άλλα καλά, άλλα άκρως βαρετά, άλλα δύσκολα, άλλα ενδιαφέροντα, το σίγουρο είναι πως είχαμε ποικιλία. Μεγάλο let down τα πολλά δευτερεύοντα αντικείμενα που το 80% πέρα από τα dungeons που τα αποκτάς είναι εντελώς άχρηστα. Το overworld αν και με ξένισε που δεν ήταν ενιαίος χώρος τολμώ να πω πως ήταν αρκετά ενδιαφέρον, με σαφής επιρροές από το αριστουργηματικό Shadow of the Colossus (συν 2 bosses που ήταν κατευθείαν από αυτό το παιχνίδι) - ΛΟΛ - και λίγο άδειος, μπορεί αν έψαχνες να έβρισκες ένα σεντούκι με άχρηστες 100 ρούπιες ή έστω ένα Piece of heart, αλλά γενικότερα ο χάρτης σε πρόσταζε για sight seeing καλπάζοντας την επόνα με την εναλλαγή ημέρας νύχτας να αλλάζει δραματικά το τοπίο σε συνδυασμό με την αρκετά καλή Overworld μελωδία. Α, τώρα που είπα για μελωδία, τι ψέμα αυτό με την ορχηστρική μουσική, μόνο το trailer στην αρχή, και τα credits στο τέλος. Jesus. O χειρισμός φυσικά τέλειος, αλλά η όλη ιστορία με την Midna το κουμπί Ζ και το transformation/warping/talking ήταν λίγο δύστροπο, συν τον εκνευριστικό ήχο.
Last but not least, χάρηκα που μέσα στην γεμάτη spoiler εισροή πληροφοριών για το παιχνίδι μπόρεσε και έμεινε μυστικό ότι η Midna είναι η twilight princess, και τι midna... αχχχ, η true self είναι κλάσης ανώτερη από τη Zelda. Και λέω τώρα ποιος το περίμενε? Χαχα, ακριβώς.
Αυτές ήταν οι πρώτες γρήγορες αντιδράσεις και εντυπώσεις για το Game, απλά δεν ήταν το Zelda που περίμενα ως φανατικός θαυμαστής, δεν είναι ούτε καν ΜΜ beater καθώς το dark theme του Majoras Mask είναι για μένα ανώτερο, αλλά παραδέχομαι την προσπάθεια, το αποτέλεσμα και το ότι ναι είναι ένα καλό Zelda-ish
Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα πότε θα τελειώσει, ναι, είχα αρχίσει να βαριέμαι, και να φανταστείτε έφαγα ΒΑΝ για αυτό το Zelda, οι υπάλληλοι της Nortec τα άκουσαν για τα καλά όταν μου το καθυστέρησαν μία βδομάδα, αλλά δυστυχώς cest la vie.
Για να μη παρεξηγηθώ, το παιχνίδι είναι ΕΠΟΣ, μία χρυσή σελίδα στο βιβλίο ιστορίας των Ηλεκτρονικών Παιχνιδιών, η επιτομή της τεχνολογικής και σχεδιαστικής αρτιότητας, ο ορισμός της διαδραστικής τέχνης, το απόλυτο respect στους δημιουργούς για το απόλυτο action adventure. Μα καλά, διχασμένη προσωπικότητα θα νομίζετε ότι είμαι; Να σας πω, εγώ δεν θεωρώ ότι έπαιζα ένα τέλειο, γιατί αγγίζει την τελειότητα, action adventure, εγώ άρχισα και τελέιωσα με το σκεπτικό ότι παίζω την απόλυτη The Legend of Zelda εμπειρία. Μετα λύπης μου να πω πως αυτό δεν ισχύει.
Τα γραφικά τα είχε, το art direction άριστο, τα game mechanics ακριβέστατα και 100% ύφος Zelda, αλλά.
Μαύρη σεναριακή τρύπα, σχεδόν μηδενικό Zelda feeling, απόντα στοιχεία και για φίλους της σειράς βασικότατα στοιχεία που περιμέναμε, και για ακόμα μία φορά, ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΕΝΑΡΙΑΚΗ ΦΛΟΜΠΑ. Ούτε τι ρόλο παίζει στο γενικό timeline, ούτε σεναριακό υπόβαθρο Zelda & Ganondorf, ούτε η αν και ενδιαφέρουσα twilight ιστορία, αν και κάπως εξηγείται παρόν μέλλον(ΟοΤ), dark world (aLttP) δεν μπορώ να καταλάβω πως, γιατί και από πού υπάρχει αυτό το βασίλειο του λυκόφως στα ιστορικά του Hyrule.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε ο κύριος κακός του παιχνιδιού ο Zant, μέχρι το τέλος είχε το Image του super tough bad @ss guy, που ξέρετε τι κάνει και τα ρέστα, και φτάνεις στο προ τελευταίο dungeon που τον αντιμετωπίζεις και αρχίζει κάτι χαριτωμενιές, κάτι γυναικίστικες αηδίες και λέω μέσα μου, έλεος, τι άλλο θα κάνουν να αναδείξουν τον Ganondorf. Αν και στην τελική σκηνή του θανάτου του δεύτερου, αφήνει τρελό σασπένς με τον πιθανά revived Zant.
Τα dungeons μου έχουν αφήσει μικτά συναισθήματα, άλλα καλά, άλλα άκρως βαρετά, άλλα δύσκολα, άλλα ενδιαφέροντα, το σίγουρο είναι πως είχαμε ποικιλία. Μεγάλο let down τα πολλά δευτερεύοντα αντικείμενα που το 80% πέρα από τα dungeons που τα αποκτάς είναι εντελώς άχρηστα. Το overworld αν και με ξένισε που δεν ήταν ενιαίος χώρος τολμώ να πω πως ήταν αρκετά ενδιαφέρον, με σαφής επιρροές από το αριστουργηματικό Shadow of the Colossus (συν 2 bosses που ήταν κατευθείαν από αυτό το παιχνίδι) - ΛΟΛ - και λίγο άδειος, μπορεί αν έψαχνες να έβρισκες ένα σεντούκι με άχρηστες 100 ρούπιες ή έστω ένα Piece of heart, αλλά γενικότερα ο χάρτης σε πρόσταζε για sight seeing καλπάζοντας την επόνα με την εναλλαγή ημέρας νύχτας να αλλάζει δραματικά το τοπίο σε συνδυασμό με την αρκετά καλή Overworld μελωδία. Α, τώρα που είπα για μελωδία, τι ψέμα αυτό με την ορχηστρική μουσική, μόνο το trailer στην αρχή, και τα credits στο τέλος. Jesus. O χειρισμός φυσικά τέλειος, αλλά η όλη ιστορία με την Midna το κουμπί Ζ και το transformation/warping/talking ήταν λίγο δύστροπο, συν τον εκνευριστικό ήχο.
Last but not least, χάρηκα που μέσα στην γεμάτη spoiler εισροή πληροφοριών για το παιχνίδι μπόρεσε και έμεινε μυστικό ότι η Midna είναι η twilight princess, και τι midna... αχχχ, η true self είναι κλάσης ανώτερη από τη Zelda. Και λέω τώρα ποιος το περίμενε? Χαχα, ακριβώς.
Αυτές ήταν οι πρώτες γρήγορες αντιδράσεις και εντυπώσεις για το Game, απλά δεν ήταν το Zelda που περίμενα ως φανατικός θαυμαστής, δεν είναι ούτε καν ΜΜ beater καθώς το dark theme του Majoras Mask είναι για μένα ανώτερο, αλλά παραδέχομαι την προσπάθεια, το αποτέλεσμα και το ότι ναι είναι ένα καλό Zelda-ish
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου